Onze reis krijgt nog een vervolg!

Project met een staartje…

Blijkbaar heeft onze reis meer losgemaakt dan we dachten.
Na onze thuiskomst kregen we een aanbod van Franca Swinkels van de Zorgboerderij aan de Grote Bleek te Maarheeze; of we het een goed idee vonden de opbrengst van de jaarlijkse loterij aan ons project ten goede te laten komen? Dit alles zou dan op korte termijn geregeld moeten worden want de levende Kerststal waar dit aan verbonden is, zal op 19 december al plaatsvinden.

We hebben even met elkaar overlegd en met Franca besproken dat we het gewoon gaan doen, uiteraard in overleg met Doingoood; de organisatie die niet alleen vrijwilligers ondersteund maar ook de projecten waar die vrijwilligers gaan werken financieel helpt waar het kan.

Ook kregen we naar aanleiding van ons laatste verhaaltje de vraag waarom we niet vooraf om een bijdrage hadden gevraagd. Dit hebben we bewust niet gedaan, we wilden eerst zelf kijken wat er met het geld daar gedaan wordt.

We hebben besloten ons project; House of Hope te helpen.
We hebben hun wensenlijst bekeken en we hebben een doel gekozen waar we volledig achter kunnen staan. Voedselhulp, dus voornamelijk speciale babyvoeding die voor de vaak ondervoede kindjes hard nodig is.
Nu we er zelf zijn geweest zijn we ervan overtuigd dat het geld op de juiste plaats terecht komt en er ook opvolging is, dus controle of het uitgegeven is aan waar het voor bestemd was.

Het is in ieder geval heel fijn dat met name de middenstand in Maarheeze al prijzen beschikbaar heeft gesteld voor de loterij. Ook zal Radio Horizon en Horizon TV aandacht besteden aan de Kerststal en dus ook aan ons project.

Dit alles gaat plaatsvinden op dinsdag 19 december tussen 18.30 uur en 20.00 uur aan de Grote Bleek te Maarheeze.

IEDEREEN IS DAAR VAN HARTE WELKOM, WANT IN DE KERSTSTAL IS IMMERS ALTIJD VOOR IEDEREEN PLAATS.

Mochten er mensen zijn die niet in de gelegenheid zijn daar te komen en toch een bijdrage willen doen, is er gelegenheid een bedrag te doneren via een storting op de rekening van:

Doingood te Nieuw Vennep
IBAN: NL92RABO0142116300 ovv
House of Hope Lies en Irma

Misschien tot dinsdag! (doorgeven mag, graag zelf)

Lieve groetjes van Lies en Irma

Terug naar Nederland

Voor ons is de tijd van vertrek aangebroken. Nog snel een foto van de guard die elke avond op zijn fietstaxi komt om de zaak te bewaken ( in het donker). Nog een laatste knuffel van onze huisgenootjes die op tijd naar hun projecten gaan.
We hebben dan al een bericht dat we vertraging hebben. De oorspronkelijke vertrektijd van 15.15 uur wordt 3x aangepast en uiteindelijk vliegen we om 18.40 uur vanaf Lilongwe naar Nairobi.
We werden gebracht door James met de taxi, hij is een broer van Johnnie en Jim. De 3 (3j's) broers hebben samen het taxibedrijf waarvan wij zonder problemen gebruik konden (mochten) maken. Omdat we in Nairobie eigenlijk heel lang, 5 uur ongeveer, moesten wachten kon het wat lijden.
Maar helaas ook daar vertrokken we niet op tijd. In plaats van 5 december 23.50 uur werd het 6 december 00.50 uur. Op naar PARIS, oui oui weer een tussenlanding. En omdat KLM Nederland wel op tijd wil vetrekken, racen we door Charles De Gaulle airport om net op tijd te boarden. Jammer dat we al die mooie tax-free winkeltjes voorbij moesten lopen, zoals o.a. Burberry...
Om 9.05 uur dus richting Amsterdam precies op tijd.
Naar Dusseldorf ook met Deutsche grüntlichkeit. In een half uur zijn we op onze bestemming, maar onze koffers doen er nog iets langer over....helaas.
Was ook te mooi om waar te zijn natuurlijk, maar niet getreurd, shorts en topjes hebben we hier nu even niet nodig en onze souveniertjes willen ze volgende week ook nog wel.
Vanavond lekker thuis eten en in ons eigen bedje slapen. Fijn om er weer te zijn. Wat hebben we veel te vertellen, samen foto's te bekijken en te wennen aan de kou.
Het was voor ons een bijzondere ervaring, dat neemt niemand ons meer af. Trouwe lezers van onze verhaaltjes bedankt voor jullie reacties, was voor ons leuk om te zien. Mensen die ons een bijdrage hebben meegegeven, we hebben daar een mooie bestemming voor gevonden.

Houdoe bedankt en tot ziens
Lies en Irma

Nog even genieten..

Na ons afscheid van het project hebben we nog een paar dagen voor onszelf.
Na de gezellige zaterdag vertrekken we op zondagmorgen om 8 uur in de Tuktuk naar de Village waar we vrijdag waren. Daar wacht Pemphero (het meisje van het eten koken project) ons op. De andere meiden uit ons huis zijn met de mini - bus en fietstaxi inmiddels ook gearriveerd. Samen met een vriendin wijst ze ons de weg, gelukkig maar, want we hadden het zelf nooit gevonden.
De kerk is een groot gebouw in de vorm van een kruis, dat langzaam vol mensen stroomt. De dienst zou om 09.00 uur beginnen, maar dat lukte niet helemaal.
Het is fantastisch om te zien hoe die mensen samen genieten van zang en dans. 3 Koren leveren een bijdrage. Ook wij worden hartelijk verwelkomd en zitten op de eerste rij banken.
De gaven van de kerkgangers worden daar al zingend en dansend naar voren gebracht en op een doek (op de grond) neergegooid. Per onderdeel komt een nieuwe doek en begint het ritueel weer opnieuw. Ook wij kwamen aan de beurt, alle vijf, jawel wij ook, naar voren en geld gooien onder het dansen.
Het was helaas wel heel erg warm in de kerk, maar met een golfplaten dak bij een buitentemperatuur van 30 graden is dat niet gek natuurlijk. Het was ook een hele zit; van 9 uur tot 13.00 uur. Maar ja, dit hoort ook bij Malawi deze mensen zijn ontzettend gelovig en bidden heel veel. Ook lezen in de bijbel is dagelijkse kost.
Na de kerkdienst lekker op ons terras thuis uitgerust (een zondagmiddag dutje)
Voor ons afscheids etentje had ik om 6 uur gereserveerd bij Mama Mia, een Italiaans restaurant waar de obers al in kerststemming waren. Mooi die donkere koppies met een Kerstmuts erop. Het eten was lekker en om half 8 waren we weer thuis, mooi op tijd voor een handbalwedstrijd via life-stream. We hebben een aantal echte fans in huis, vandaar. Op tijd naar bed...Om 9 uur is de stroom weer op.
Maandagochtend lopen Lies en ik naar het stadion, in ongeveer 1 uur lopen we naar dit gebouw dat door de Chinezen is gebouwd, zoals wel meer hier in de buurt.
Dan laten we ons door William ophalen en gaan we de laatste boodschappen doen. Vanmiddag lekker wat lezen in de schaduw. We zijn klaar om morgenvroeg in te pakken en te vertrekken naar een koud maar aangenaam Nederland.
Het Sinterklaasgedicht voor onze huisgenootjes ligt al klaar!!

Tot gauw weer in Mares.
Lies en Irma

Laatste werkweek Crisis Nursery

Ja jullie lezen het goed. ..Deze week is omgevlogen en op vrijdagochtend hebben wij afscheid genomen van alle kindjes en de moeders in het huis. Eerst hadden we een kort evaluatie gesprek met de directrice van het huis Catherine en de coördinator van Doingoood Maartje.
Daarna kregen we in de zaal in het bijzijn van de moeders en een aantal van de kindjes een certificaat van waardering en een mooi dankwoord van Maartje.
Ook Catherine deed een duit in het zakje en zei blij te zijn met de hulp die we hadden geboden en dat ze ons zouden missen, vooral ook de kindjes. Of we volgend jaar vooral terug wilden komen.
Als klap op de vuurpijl werden we toegezongen door de dames, erg ontroerend. Gelukkig heeft Maartje een deel daarvan opgenomen; kunnen we thuis op ons gemak nog eens luisteren.
Dit alles was op vrijdagochtend en om 10 uur zijn we met de Tuktuk van William naar een ander project van doingoood gegaan. Bij House of Glory werkt een huisgenoot van ons; Henriette. Die werkt daar op school en bij het voedselprogramma. Lies en ik hebben de ogen uitgekeken...kindjes in de klas op de vloer, de muurplaten, de cijfers en letters op de muur geschilderd.
Ze hebben in de ochtend les en
's middags sluiten ze aan in de rij voor een bakje rijst. Dat is vaak de enige reden om naar school te komen. Lies en ik delen rijst uit en er is niet genoeg voor alle kindjes. Die hebben vandaag dus niets. Ook is er een project voor weduwen, die hebben eerst een aantal naailessen gevolgd en werken nu samen in het naai atelier. Daar maken ze naaiwerk op bestelling. Wij laten onze chechenzi (roklappen) omzomen. Ook werken ze aan een paar schorten voor Maartje. Mooie stofjes hier allemaal.
Het is een echte Village en we lopen er
samen doorheen, achtervolgd door een heleboel kindertjes. Ook over het marktje waar ik nog een lapje koop.
Erg veel indrukken en Lies en ik bespreken het feit dat dit niet te vertellen of uit te leggen is thuis.
Zaterdagochtend vroeg op, we besluiten een wandeling te maken, de laatste 2 dagen zijn we immers als gevolg van de regen met de Tuktuk of auto geweest.
Daarna met een huisgenoot in de Tuktuk naar de lapjesmarkt er is een fantastische keuze en voor een klein prijsje. Ik moet opletten niet te hebberig te worden..
Kan niet mee in het koffer.
Lunchafspraak met Maartje, afscheid doet ze vandaag, omdat ze naar Zomba gaat op zondagochtend. We zitten bij ruim 25 graden heerlijk in de schaduw op een mooi terras en we praten na over ons verblijf hier en komen tot de conclusie dat we allemaal tevreden terugkijken op deze periode.
Daarna naar de stad voor de boodschappen van vanavond, Lies en ik koken waarschijnlijk voor de laatste keer hier. Geen stroom vanaf 11 uur vanochtend dus tot morgenvroeg (24 uur later) donker en heerlijk koud water,,,ook in de douche.
Morgenochtend gaan we met ons vijven naar de kerk. Daar dansen en zingen ze is ons beloofd...dus wij zijn benieuwd. Hierbij wat fotootjes die een en ander verduidelijken.

Liefs Lies en Irma

Doingoood huisgenoten

We hadden ons vooraf niet echt een beeld kunnen vormen hoe het zou zijn om 4 weken met vreemden in een huis te wonen. Samen koken eten en boodschappen doen in wisselende samenstellingen. We wonen met 6 Nederlanders en een Noors meisje in het huis. De verblijfstijden zijn wisselend, a.s. dinsdag vertrekt de enige man in het gezelschap weer naar Nederland.
Het is kei gezellig hier en onze leeftijd speelt geen enkele rol. We hadden ook niet bedacht dat het voor hen raar was om 2 "rijpere" dames in huis te krijgen. Ze hadden het huis zelfs opgeruimd omdat wij kwamen en daar hadden ze dan zelf weer hartelijk om moeten lachen......"waar zijn we nu mee bezig??"
We zingen en dansen gewoon mee tijdens het koken en de afwas, we zijn volledig geaccepteerd als een van de club. Als we van het project komen 's middags doet iedereen even zijn of haar verhaal.
Ook op safari hebben we het heel gezellig gehad. Nu komen we al in de kerststemming, het huis is al mooi versierd met zelfgemaakte spullen.
We weten nu al dat we al die jongelui gaan missen straks.

Lies en Irma

Safari in Zambia

Donderdag ochtend 7.00 uur haalt Maartje (coördinator Doingoood) ons op. Om half acht worden we verwacht bij Tiboko hotel in Lilongwe waar we worden verzocht in busjes te stappen richting South Luanga National Park in buurland Zambia.

2 grensposten en in totaal 8 uur later staan we aan de rivier die ons kamp scheid van het nationaal park. Eerst krijgen we een rondleiding waarna de regels van het park ons worden verteld. Niks buiten laten liggen, anders gaan de apen ermee vandoor. Alle snoep en koekjes, eten in het algemeen leveren we in, om te voorkomen dat de Olifanten erop af komen. We krijgen onze onderkomens toegewezen, Lies en ik samen in een luxe tent waarin 2 bedden een nachtkastje en een kastje voor onze kleren staan. We gaan hier slapen samen onder 1 muskietennet. Spullen in de tent gelegd badkleding aan en naar het zwembad. Hoezo vakantie. We zijn met 6 personen, 5 vrijwilligers en onze coördinator. Om 6 uur is er eten, heel lekker, onder een grote open tent aan de rivieroever. Daarna nog een drankje in de bar en en op tijd naar bed, we worden immers om 5 uur gewekt voor onze eerste rit in de jeep.

Wil je s nachts naar het toiletgebouw, dan mag dat uitsluitend met een guard. Die waarschuw je met je zaklamp, wacht voor je tent tot hij er is en hij heeft gecontroleerd of alles veilig is. De eerste nacht gingen wij samen, en toen wees die jongen ons op een groot nijlpaard dat rustig op het terrein stond te grazen. Van rustig slapen was toch al geen sprake, zoveel nachtelijke geluiden zijn wij niet gewend. Krijsende apen, nijlpaarden die brullen en heeeeel veel insecten.

Het nijlpaard is het meest gevaarlijke dier van Afrika, hij veroorzaakt de meeste dodelijke ongelukken.

Eerste drive om 6 uur 's morgens, in een woord geweldig. Met 10 personen in de open auto, wij 6 en een stel uit de USA met 2 schattige kindjes. We hebben zoveel dieren gezien, teveel om op te noemen, dus even naar de foto's kijken.

Maar ook het gewoon zitten rondkijken in stilte met een windje door je haren en hopen dat je een dier kunt spotten, is fantastisch.

Om 10 uur terug in het kamp. Tijd om te relaxen, eten en een drankje, want om 4 uur staat de volgende game drive gepland. Echter om half 3 begint het te stormen, we kunnen de bar nog net bereiken. Maar de bui gaat niet zo snel over en wij moeten door de stromende regen rennen, de takken vliegen ons om de oren en onze slippers overleven het niet. Wij wel en een half uur later als gepland vertrekken we weer. Samen met chauffeur Isaac en bijrijder cq lichtman Jacob, want deze rit gaat dus vanaf 6 uur door het donker. Dit is de meest bijzonder trip van de 4 die we maken, we zijn er namelijk getuige van hoe een groep van 6 leeuwinnen (met 3 welpen) een wild varken vangt en dat daarna gezamenlijk opeten. Het schreeuwen van het varken ging door merg en been, de natuur kan mooi maar dus ook heel wreed zijn!

Om 8 uur terug in het kamp, samen eten en op tijd naar bed want het programma van zaterdag ziet er hetzelfde uit.

Die dag geen regen maar onze laatste avond sluiten we af met vuurwerk in de vorm van een geweldig onweer op een mooie afstand. Wij houden het droog.

Op zondag mogen we uitslapen tot 6 uur, we verlaten het kamp en worden uitgezwaaid door de bavianen.

Groetjes van Lies en Irma

House of Hope.

Dat is de naam van het project waar wij hier werken. Het is een zogenoemde "crisis nursery" waar kinderen van 0 tot 2 jaar liefdevol worden opgevangen. Het zijn vaak kindjes die letterlijk langs de weg worden gevonden.....of in de minibus of in de supermarkt!!

Soms is dan ook niet te achterhalen wie de ouders of andere familie - leden zijn.

Wij hebben getekend dat we geen foto's maken en openbaar maken, dit voor de privacy van de kindjes.

Toen we kwamen waren er 10 kleine....

Inmiddels is er een kindje terug naar zijn familie gegaan. Dat ging gepaard met veel huilen, de vader kwam hem ophalen samen met een tante, een zus van de moeder die was in het kraambed overleden.

Ook komen er regelmatig potentiële ouders op bezoek die willen adopteren, wat natuurlijk voor die kindjes fijn is, maar moeilijk te begrijpen. Ze zijn immers gewend aan de " house mams" die goed voor ze zorgen en knuffelen. Deze dames werken op dit project tegen betaling, maar veel is het niet wat ze krijgen. Naast de verzorging van de kindjes doen ze ook de was, (op de hand) en maken ze het huis schoon.

Toch hebben ze nog ruimte voor een dutje op z'n tijd. Dan gaan ze op een deken op de grond liggen in de kinder slaapkamer.

Ik heb toestemming om de laatste week wat fotootjes te maken van de kindjes.

Ze zijn inmiddels aan ons gewend en worden we 's morgens (om 8 uur)enthousiast begroet. Na een moment van devotie...we zingen inmiddels al mee, gaan we dan aan de slag.

We zijn nu klaar voor de safari, (donderdagmorgen 6.30 uur) we hebben dus een 3 daagse werkweek achter de rug. We hebben er zin in!!

Groetjes Lies en Irma.

Chicondo Malawi

Chicondo Malawi

Dat betekend: Ik hou van je Malawi, in het chechewa, de lokale taal van dit mooie land.
Zondagochtend zijn we weer vroeg uit de veren. Het is hier, aan het meer, zo mogelijk nog heter dan in Lilongwe.
We starten de dag met een strand wandeling, maar we zijn om 6 uur echt niet de eersten daar. Er wordt al volop de was gedaan en de mensen wassen zichzelf ook in het meer. Eerst lekker inzepen en dan, plons erin. Dit meer is op 2 na het grootste van het continent. Het is 560 km lang en 75 km breed. Oppervlakte 29.600 km2, dus plaats genoeg voor iedereen. Na het ontbijt worden we om 9.30 uur opgehaald door James de lokale gids. We maken een wandeling door het plaatsje, een villagetour.
We beginnen op het strand langs de vissersboten en de netten, ook hier geiten en kippen op het strand. Eerst langs de kano-bouwer. Uit een dikke boom, die ze uithollen en aan een kant afplatten voor de balans. Dan verder langs de huisjes, de mensen proberen toch door middel van rietmatten enige privacy te krijgen. De huisjes zijn uit zelfgebakken stenen opgetrokken, rode aarde die in een soort van ovens in blokken worden gemaakt. Vaak metselen ze met modder. Het dak is van gras (riet) toen ik vroeg aan James of het dan niet binnenregende liet hij zien dat onder het riet zwarte landbouwplastic zat. Er zat zelfs een slot op de deur. Wel ramen maar geen glas erin, geen meubels want zitten doet iedereen op de grond. Een huisje is denk ik 10m2 en daar wonen dan soms 7 mensen in. Voor de dieren hebben ze aparte verblijven dat wel, we zagen een geitenhok en een ganzenverblijf.
City of hot sand noemen ze het daar, wij weten nu waarom!!
Omdat het een vissersplaats is moeten ze die vis ook verwerken, ze leggen die visjes op een lange tafel van riet te drogen. De hele dag staan de mensen, in de gloeiende zon die vissen om te draaien. Als ze droog zijn worden ze verpakt en gaan ze naar Lilongwe om te verkopen. Hoeveel tafels er stonden was niet te tellen, honderden. (Zie foto)
We zien een weeshuis gerund door een Duitse man, een schooltje in aanbouw en een Moskee. Het is rustig volgens de gids omdat het zondag, dus kerkdag is.
Terug in de lodge drinken we wat en gaan even lekker in een luie stoel onder een boom liggen. Na de lunch wacht ons immers een boottocht waarvan we eigenlijk niet weten wat ons te wachten staat. James heeft wel de boot aangewezen, wij vroegen ons toen al af hoe we daar in moesten komen...
Een stuk lopen door het water en dan klimmen, erg stabiel leek de boot niet maar om ons gerust te stellen kregen we een zwemvest aan.
Mooie tocht, we stopten bij een eiland waar we al klimmend over de rotsen een mooi zitplekje kregen. De jongens gingen snorkelen en vissen vangen. Na een uur gingen we weer en zagen we de zeearenden, die door de bootjongens werden gelokt met visjes die ze op een stokje hadden gestoken, daardoor bleven die drijven. Een prachtig gezicht die grote vogels. Fotograferen lukte niet echt goed maar heel bijzonder.
Ook aan mooie zondagen komt een einde en Johnnie haalt ons om 16.15 op. We zijn om half zeven weer "thuis"
' s avonds een pizza en op tijd naar bed.
Morgen weer werken.

Lies en Irma